مقایسه اثرات دسموپرسین استنشاقی، پتیدین و مصرف توأم دسموپرسین و پتیدین در تسکین درد ناشی از کولیک کلیوی

زمینه و هدف : در حال حاضر مخدرها، درمان استاندارد کولیک کلیوی هستند. اما ضدالتهاب های غیراستروئیدی نیز مدت های طولانی در درمان کولیک کلیوی استفاده شده اند. اثرات تسکینی ترکیبی از داروهای مختلف در مطالعات گوناگون مورد بررسی قرار گرفته اند. این مطالعه به منظور بررسی اثر دسموپرسین استنشاقی همراه با پتیدین وریدی بر تسکین درد کولیک کلیوی و مقایسه آنها به صورت تنها و توأم انجام پذیرفت. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 150بیمار مراجعه کننده با علایم کولیک کلیوی به مرکز آموزشی - درمانی پنجم آذر گرگان طی سال 1384 انجام گردید. بیماران به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. به گروه یک،40 میکروگرم دسموپرسین استنشاقی، به گروه دوم 25 میلی گرم پتیدین وریدی و به گروه سوم، هر دو دارو تجویز شد. شدت درد بیماران بااستفاده از روش vas (visual analoge scale) در بدو ورود و دقایق 10 ، 20 و 30 بعد از تجویز اندازه گیری و ثبت شد. شدت درد بیماران با آزمون آماری تی زوجی آزمایش و میانگین شدت درد نیز با آزمون های آماری کروسکال والیس و anova مورد بررسی قرار گرفت. برای مقایسه میزان شدت درد در زمان های مختلف بین سه گروه از جدول آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. سطح معنی داری 5 درصد در نظر گرفته شد. یافته ها : میانگین شدت درد در گروه های سه گانه در دقایق صفر ، 10 ، 20 و 30 به ترتیب 38/19 ، 54/13، 15/9 و 18/6 بود. شدت درد در دقایق 30،20،10 تفاوت معنی داری در سه گروه داشت (05/0p<). گروه دسموپرسین+پتیدین در دقیقه 30 بیشترین میزان کاهش درد را داشت و میانگین اختلاف شدت درد در دقیقه 30 تفاوت معنی داری داشت (05/0p<). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تجویز توأم دسموپرسین و پتیدین به طور معنی داری شدت درد کولیک کلیوی را کاهش می دهد. پیشنهاد می شود که دسموپرسین استنشاقی هم زمان با سایر داروها در تسکین دردهای ناشی از کولیک کلیوی استفاده شود.